Sunday, August 28, 2016

CARITA PONDOK SUNDA ANYAR : INDONESIA KU JAMAN KIWARI

  CARITA INDONESIA KU JAMAN KIWARI

Bari diuk ngalamun, deket terlas jeung udud rokok Mang Ambas ngelepus kuring gek diuk gigirin maneh na, "Mang, niis teh nyalira wae, jaba bari ngalamun deuih, kuring ngomong ka Mang Ambas". Eh jang Mumu, deui jang, weuh batur amang ni kareseul geus solat isya, weuh pagawean deui, bari muka carita. Mang atuh ulah di durukan wae rokok teh geus apal rokok aya rek mahal hayoh di duruk wae,kuring banyol ka Mang Amas. Enya Jang, tapi da kumaha geus nyandu mah hese ereuna ningan, malahan sok parebur resiko dapur jeung Bibi anjeun ceuk Mang Amas bari ngomong ka kuring. tapi ku jaman kiwari kudu namah hirup moderen ayeuna mah, rek ulin kari kana motor, rek nyaba geus nyampak angkutan, barang tinggal aya duit, tapi ni susah... asa hayang balik ka jaman baheula Amang mah, kahirupan teh asa jongjon jeung tumaninah asa ku rarasaan Amang mah, jeung jaman baheula pada jalma teh berehan, silih asah, silih asuh, teu kawas ayeuna jang ah, mereun geus beda jaman mang, kuring nembal caritaan Mang Amas.
     Mang Amas nuluykeun deui caritaan maneh na, jang komo nempo di kota-kota gede mah ningan, Amang rek kiih ge neupi ka kudu mayar dua rebu... mereun Amang di lembur mah masing kiih lima kali oge moal mayar nya, eum matak ku jaman kiwari mah, kudu loba ceceupeungan duit nu gede lamun hayang kamana-mana teh. Ret ngareret Mang Amas ningali pasuliwer motor di hareupeun imahna, tuh jang tapi alhmdulilah ningan ku jaman ayeuna mah geus moderen teh ngahasilkeun teknologi nu alus, motor pasuliweur, mobil pasuliwer.... keur jaman Amang Mah boro-boro kitu, "Na.. kumaha kitu mang", kuring nembalan deui carita si Amang Ambas, ih jang keur jaman Amang mah, paling alus teh boga sado, tah eta nu boga sado teh kateulahna jalma benghar, nu sagala bro di juru bro di panto, teu kungsi lila Bi, Kokom datang, Aeh ari si bapak hayeuh we di ajak ngobrol wae si ujang teh ari di suguhan henteu, ceuk bi Kokom, bari mawa seupan boled jeung kulub suuk na pancina, sok tah jang geura ngeunah haneut-haneut keneh mah di dahar na bari tuluy ngaleos deui bi kokom ka jero imah
       Bari cupak-capek boled kuring jeung Mang Amas nyaritakeun deui tadi obrolan nu kapegat, eum Jang ayeuna mah ku jaman kiwari mah tinggal sukuran jalma teh, komo jalma nu aya, nu pinuh ku harta banda mah, mere kana jalma leutik, sodakoh kanu jalma teu boga, berehan ka papada manusa, daek ngamakmurkeun masjid, pasti moal aya jalma nu susah, moal aya jalma nu sangsara ti peuting teu boga sangu, jeung moal aya mereun neupi ka aya busung lapar kalaparan, bari nutup caritaan Mang Amas ka kuring.
         Pek enya mun ningali jalma ku jaman kiwari mah loba ngan mikirkeun diri sorangan, tatanga nu paentep satembok jeung maneh na kalaparan oge, api-api teu ngadenge, atawa api-api teu apal, sakapeung mah sok asa heran, jalma benghar sagala aya, tatangga nu keur susah eweuh beas teh eh damang-damang wae, nya dimana rasa kamanusaan na bari kuring gogodeug sorangan.
jeung nempo pajabat ayeuna mah, asa kumaha kuring mah teu pati reseup, lain kuring teu ngadukung pamarentahna, tapi asa ku handelu ku tingkah polah na, lamun keur waktuna maneh na arek di pilih ku masarakat, teu sangka unggal isuk, ungggal peuting ngadatangan masarakat, mere dahareun, sembako, kaos foto maneh na, keur naon ceunah kitu, keur dekeut cenah ka masarakat, tapi lamun maneh na geus menang kawasa menang korsi diluhur boro-boro yang panggih isuk atawa sore, sabulan sakali oge henteu, tapi mereun eta mah suuzon kuring ka maraneh na.
beas palsu, vaksin palsu, bpjs anu keur haneut-haneut na di beritakeun ge palsu ceunah... jadi asa was-was kuring ayeuna mah rek pulah-pilih barang teh asa sieun katipu, tah di negara urang ayeuna anu keur sagala karasa serba paslu.
         Duka kunaon eta faktorna sangkan di negara urang loba nu aneh-aneh kieu pikir kuring di imah bari lalajo tivi nu keur di tonton ku kuring. Kuring keur ningali tivi, adi kuring Cicih datang ka kuring bari nyampeurkeun ka kuring " Aa atuh alihkeun tivi, teh kana sinetron ih teu rame da eta mah" ceuk Cicih bari ngaludeun ka kuring. Cing heula, ningali berita heula aa keudap kuring ngomong ka cicih, nya berita naon atuh A?! Cicih nanyakeun ka kuring, jawab kuring teh, eta Cih tuh aya nu maot na tivi, jalma di racun, cai na di asupan racun kuring nembalan omongan cicih,"Ih...... ni sieun nya aa aya jalma nu kitu ngaracunan jalma, jeung babaturan na deuih !!!" Ah, geus teu aneh Cih kitu mah, ku jaman ayeuna mah... geus teu ningali babaturan, geus teu ningali hukum nu aya celetuk kuring ka Cicih, bari mere remot tivi ka cicih, da maneh na geus hayang nonton sinetron kareseupna, kuring langsung ngaleos ka tengah imah bari cicih na korsi hoe. Teu kungsi lila kuring balik deui nempo Cicih, nu keur nonton sinetron kareseupna. Cih, nya nonton naon meuni teu usik-usik kitu, pas ku kuring ditingali ku kuring teh, ih ningan sinetron
teh lain keur tingalian budak kiwari ningan, aya nu keur adegan galeulut aya jaba di tempo teh baju na asa teu panteus keur budak sakola, kuring ngan bisa gogodeg bari heran nempo sinetron nu ditingali ku Cicih.
          Kuring lain jalma pinteur, lain oge kaluaran sakola luhur, tapi kuring mah prihatin nempo tayangan sinetron ku jaman kiwari, lain ngadidik tapi kalah ngarahkeun barudak kanu jalan teu beneur, dina tivi na teh aya acara gelut, bobogohan kamana-kamana, lain loba di tayangkeun nu ngadidik, tah aneh na di nagara urang,Tapi mereun da keur usum na kitu mereun.
Kuring langsung we ka kamar da geus ngarasa tunduh, jeung deuih geus peuting jam salapan bisi kuring kaberangan gawe nungguan toko batur. Isuk-isuk kuring geus nyaring nyiapkeun sarapan keur kuring jeung adi kuring, maklum da kolot kuring Bapak kuring geus lila papisah jeung indung kuring, ari indung kuring mah buburuh di kota jadi pembantu di imah juragan nu dikota gede, balikna paling opat poe sakali ka imah da di ijinan na ngan sakitu.
geus beres sasarap kuring nganteur heula adi kuring cicih ka sakola make motor di bonceng, geus kitu mah kuring indit katempat pagawean

No comments:

Post a Comment